کد مطلب:129993 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:130
شدت گرفتن شیون و زاری در خانه های بنی هاشم
شیخ مفید از فرستاده ی ابن زیاد چنین نقل می كند: «به خدا سوگند، هرگز ندیدم كسی به اندازه ای كه بنی هاشم هنگام شنیدن خبر شهادت حسین بن علی (ع) در خانه هایشان شیون كردند، شیون كرده باشد». [1] .
بلاذری گوید: شیون و زاری در خانه های بنی هاشم شدت گرفت. پس عمرو بن سعید گفت: شیونی به جای شیون بر عثمان.
و مروان با شنیدن آن گفت:
زنان بنی زیاد شیون كردند، شیونی! همانند شیون زنان ما در بامداد جنگ ارنب [2] .
ابن كثیر گوید: آن گاه ابن زیاد عمرو بن سعید، امیر حرمین نامه نوشت و قتل حسین را به او مژده داد. پس فرمان داد تا منادی این خبر را ندا دهد. با شنیدن این خبر
صدای گریه و زاری زنان بنی هاشم بلند شد؛ و عمرو بن سعید می گفت: این نیز به جای گریه زنان عثمان بن عفان [3] .
از قاسم بن نجیب نقل است كه گفت: چون خبر قتل حسین (ع) به مردم مدینه رسید، ما و زنان بنی هاشم بر او گریه كردیم. [4] .
سید محمد بن ابی طالب گوید: هنگامی كه حسین (ع) كشته شد، ابن زیاد كس فرستاد تا این خبر را به یزید گزارش دهد. برای عمرو بن سعید بن عاص - حاكم مدینه - چنین نامه ای را نوشت. عمرو بن سعید پس از شنیدن خبر بالای منبر رفت و برای مردم سخنرانی كرد و آنان را از این خبر آگاه ساخت. به دنبال آن، بنی هاشم فراوان شیون و زاری نمودند و مجالس عزا و ماتم به پا كردند [5] .
بلاذری گوید: شیون و زاری در خانه های بنی هاشم شدت گرفت. پس عمرو بن سعید گفت: شیونی به جای شیون بر عثمان.
و مروان با شنیدن آن گفت:
زنان بنی زیاد شیون كردند، شیونی! همانند شیون زنان ما در بامداد جنگ ارنب [2] .
ابن كثیر گوید: آن گاه ابن زیاد عمرو بن سعید، امیر حرمین نامه نوشت و قتل حسین را به او مژده داد. پس فرمان داد تا منادی این خبر را ندا دهد. با شنیدن این خبر
صدای گریه و زاری زنان بنی هاشم بلند شد؛ و عمرو بن سعید می گفت: این نیز به جای گریه زنان عثمان بن عفان [3] .
از قاسم بن نجیب نقل است كه گفت: چون خبر قتل حسین (ع) به مردم مدینه رسید، ما و زنان بنی هاشم بر او گریه كردیم. [4] .
سید محمد بن ابی طالب گوید: هنگامی كه حسین (ع) كشته شد، ابن زیاد كس فرستاد تا این خبر را به یزید گزارش دهد. برای عمرو بن سعید بن عاص - حاكم مدینه - چنین نامه ای را نوشت. عمرو بن سعید پس از شنیدن خبر بالای منبر رفت و برای مردم سخنرانی كرد و آنان را از این خبر آگاه ساخت. به دنبال آن، بنی هاشم فراوان شیون و زاری نمودند و مجالس عزا و ماتم به پا كردند [5] .
[1] الارشاد، ج 2، ص 123؛ نيز ر. ك: تاريخ الطبري، ج 4، ص 356؛ كشف الغمة، ج 2، ص 68.
[2] انساب الاشراف، ج 3، ص 417.
[3] البداية و النهاية، ج 8، ص 198.
[4] همان.
[5] تسلية المجالس، ج 2، ص 372.